Advent is een tijd van wachten, van verwachting.
Het kind van Bethlehem bezorgt een 'vrolijk kerstfeest'.
We zien uit naar die dagen van gezelligheid,
Het zijn dagen van saamhorigheid, meer dan gewoon.
Winkelstraten worden versierd om de kooplust te verhogen.
We zwijmelen weg bij zoete kerstliedjes.
Met ons gaat het vaak als in de dagen van Noach.
Het leven lacht ons toe; het gaat ons voor de wind.
Er valt zoveel te genieten, dat we tijd tekort komen.
Het evangelie zou geen Goede Boodschap zijn,
Als die dat kringetje niet zou doorbreken.
Die Boodschap gunt ons van harte alle goeds
en zegt ons dat er meer is dan al het gewone.
Daarom de oproep om uit te zien naar de Mensenzoon.
Hij geeft aan het leven een nieuw perspectief.
Hij maakt mensen en dingen doorzichtig naar God.

Uitzien naar de Mensenzoon is zoiets als je plaats leren zien in het verhaal van God en de mensen.

Het is intens genieten van de goede momenten van je leven
en weten, dat heel veel je gegeven wordt.
Het is ook het lijden van mensenkinderen
niet uit het oog verliezen en het verhelpen.
Uitzien naar de Mensenzoon is niet passief afwachten,
maar daadwerkelijk ruimte voor Hem scheppen.
Het is weten, dat ons leven een goddelijk perspectiefheeft,
helemaal gericht op de toekomst van mens en wereld.
Het is vanuit je eigen geloven de handen ineenslaan, om openheid te
scheppen waarin de Mensenzoon opnieuw geboren kan worden:
solidair in ons lijden, verwijzend naar volop leven.

Pastor Wim Holterman osfs