Welke kant kijk je nu op? Kijken we naar achteren, naar wat geweest is? Naar wat goed gegaan is, naar de momenten waarop je gelukkig was, dat je voelde dat je goed in je vel zat. Ongetwijfeld waren die er. En de herinneringen daaraan moet je goed vasthouden. Het zijn kostbare momenten, die je niet mag vergeten. Want naast die gelukkige momenten waren er ook dingen die je maar al te graag vergeet. Gebeurtenissen die je bedroefd maakten, of momenten waarop je jezelf teleurstelde. Of een ander je ongelukkig maakte. Je mag ze allemaal opbergen. In de kast, en de sleutelomdraaien, en niet meer naar kijken. Want een nieuw jaar geeft nieuwe kansen. Natuurlijk kun je niet alles in de vuilnisbak gooien. Beslissingen die je vroeger nam, werken nog door, hebben gevolgen voor je toekomst. Daarop moet je verder bouwen, die neem je als bagage mee op je levensweg. Maar je mag het weer proberen, je krijgt weer nieuwe kansen. Bij dit alles staan we weer stil als we wachten op de twaalf slagen die een oud jaar afsluiten en een nieuw verwelkomen. (Overigens klinken die in Gendt alleen maar van de klok van de N.H. Kerk: de klokken van de Martinuskerk zijn 's nachts nooit te horen, dan zijn ze uitgeschakeld. )

Waar kijken we naar uit in het komende jaar. Dat heeft toch zijn wortels in het vorige jaar. Heel veel energie gaat er zitten in het overleg van de zeven parochies met elkaar om te komen tot een goed beleid, om te groeien naar meer eenheid. Van de parochies, maar ook van de pastores die samen een weg willen gaan. Met als doel: een prettige samenwerking als collega's die op dezelfde lijn zitten, die samen willen staan voor een gezamenlijk beleid: voor een missionair pastoraat, zoals we dat noemen. Maar dát valt niet mee, dat kost energie en tijd en pijn en moeite. Daarnaast moeten ook besturen de weg vinden naar gezamenlijkheid. Er zijn verschillende groepen die daar vanuit de zeven parochies aan werken. De vice-voorzitters, de penningmeesters, besturen en werkgroepen. Die willen allemaal werken aan meer eenheid. Maar die mag weer geen uniformiteit worden: alles overal precies hetzelfde. leder parochie heeft recht op haar eigen eigenaardigheden. Niet iedere doopvoorbereidingsgroep werkt hetzelfde. Niet iedere PC legt dezelfde accenten. Niet iedere vormselgroep volgt dezelfde methode. Niet alle parochiebladen zijn hetzelfde opgezet. Ook daar is veel overleg voor nodig.

En wat moeten we met al die 7 kerkgebouwen? Moeten ze allemaal blijven staan zoals ze staan? Allemaal vragen die we dit jaar niet uit de weg mogen gaan. Gelukkig zijn er veel mensen, veel vrijwilligers, die mee willen denken, die mee willen werken. leder met zijn of haar talenten. En die kunnen we niet missen. Doet u ook mee? (Ook meedoen aan Kerkbalans is: meedoen met denken en doen. Zonder geld komen we nergens.) Mogen we onze parochies een goed jaar 2006 toewensen.

Namens alle pastores,
Past E. Lammers