Volgens een oude Russische legende, was er naast Caspar, Melchior en Balthazar, nog een vierde koning uit het oosten op weg gegaan om de ster te volgen, die hem naar het goddelijk kind zou leiden. Zijn naam was Coredan. Hij had drie waardevolle edelstenen meegenomen. Onderweg kwam het rijdier van Coredan echter ten val en werd kreupel.

Hij kwam nog slechts traag vooruit en dus kon hij niet op tijd - tegelijk met de andere koningen - op de afgesproken plaats aan komen. Toch wilde Coredan verder, richting Bethlehem. Onderweg, zag hij aan de rand van de weg een kind. Het bleek vrij ernstig gewond, en het huilde bitter. Coredan tilde het kind op zijn paard en reed er mee naar een dorp. Daar vond hij een vrouw die het kind wilde verzorgen. Hij nam een van de edelstenen uit zijn reistas, gaf het aan de vrouw en zei: “Zorg goed voor het kind." Daarop reed hij verder door dorpen en steden, langs sloten en rivieren. Op een dag kwam hij een lijkstoet tegen. Achter de baar liep een vertwijfelde vrouw met haar kinderen. Coredan zag hun groot verdriet. Het was hun man en vader die naar het graf werd gedragen. Het gezin had vele schulden en na de begrafenis zouden de vrouw en de kinderen als slaven verkocht worden. Coredan nam de tweede edelsteen, die eigenlijk voor de pasgeboren koning bedoeld was, en gaf het aan de vrouw. Coredan reed verder. Hij kwam in een vreemd land, waar oorlog werd gevoerd. In dat dorp hadden de soldaten de boeren bijeen gedreven met de bedoeling hen te vermoorden. Vrouwen en kinderen huilden en jammerden. Coredan had nog slechts één edelsteen om weg te geven. Met bevende handen nam hij zijn laatste steen, kocht daarmee de mannen vrij van de dood en bespaarde het dorp hiermee van de verwoesting.

Coredan had niets meer. Jarenlang zwierf hij rond. Hij raakte alles kwijt, zodat hij zelfs moest gaan bedelen. Niettemin bleef hij zwakkeren helpen en zieken verzorgen. Op een dag kwam hij in een havenstad en zag daar hoe een man weggevoerd werd uit zijn gezin om als strafgevangene op een galeischip te gaan werken. Coredan smeekte de man vrij te laten en bood zelfs aan zijn plaats in te nemen, wat prompt aanvaard werd. Maar hij was in de loop van de jaren oud geworden en het slavenwerk viel hem steeds zwaarder. Hij had zelfs alle hoop al opgegeven, toen er op een dag iets gebeurde, wat hij niet meer had durven dromen, werd hij vrijgelaten. De nacht daarop droomde hij van de tocht die hij als jonge man had ondernomen toen hij op zoek ging naar de koning der mensen. Toen hoorde hij een stem die tegen hem zei: “Sta op en vertrek!” Hij opende de ogen en zag aan de hemel weer zijn ster, schitterender dan ooit. Meteen ging hij op stap en volgde haar. De ster voerde hem tot bij de poort van een grote stad. Daar op een heuvel stonden drie kruisen opgericht. Boven het middelste kruis bleef zijn ster staan. Direct daarop flitste er een bliksemstraal uit de hemel die de oude man ten gronde wierp. Hij sloot de ogen en voelde zijn levenskrachten langzaam wegtrekken. De man aan het kruis keek hem aan met een blik waaruit goedheid en liefde spraken: En hij zei: “Coredan, jij hebt mij getroost toen ik bedroefd was, en gered toen ik in levensgevaar verkeerde; jij hebt mij gekleed toen ik naakt was”. Toen slaakte hij een luide kreet en gaf de geest. Een diepe innerlijke rust daalde over Coredan. Hij wist het nu zeker: “Dit is de koning van de wereld, de man die ik al die jaren heb gezocht”.

Beste mensen, we zijn allemaal onderweg, op zoektocht naar Bethlehem, om de Koning van de Vrede te vinden. Door de jaren heen komen we steeds weer voor een moeilijke keus te staan. Zullen we onze eigen edelstenen weggeven of zullen we hen bewaren?

Als je al die edelstenen weggeeft, dan weet je zeker dat je bij Hem zult aankomen. Maar als je die edelstenen bewaart, zul je Hem nooit vinden. Want wij zijn allemaal de vierde koning op zoek naar Hem...

Pastor Mathew Njezhukumkattil