De stapel met kerst- en nieuwjaarswensen groeit elk jaar. Er is geen beginnen meer aan om ze allemaal te beantwoorden. Daarom wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar goede wensen. Het is fijn te weten, dat er mensen zijn, die je het allerbeste gunnen en wensen. Elke naam, die ik op zo”n kaartje lees, wordt iets kostbaars. Al die gelukwensen stemmen ook tot nadenken. Wat betekent het, als iemand je een “gelukkig Nieuwjaar” wenst? Soms zeggen we het zo gemakkelijk. Het is een gewoontegebaar. Het hoort nu eenmaal bij onze cultuur. We hebben zelfs uitgevonden tot hoelang je elkaar dat geluk mag toewensen. Maar wat is dat nu: geluk.

Erasmus heeft eens gezegd: “De kern van het geluk is: diegene willen zijn die je bent”. Eigenlijk is dat een hele goeie. Soms hebben we in ons leven iemand die we willen navolgen, iemand naar wie we opzien. Er groeit misschien zelfs iets van jalousie in ons. Waarom kan hij beter studeren dan ik? Waarom heeft zij zo”n knap uiterlijk en ik niet? Ik zou best wel in zo”n mooi huis willen wonen als…. Soms vervallen we in dagdromen en verdoen we onze tijd met verlangens, die nooit zullen uitkomen. Gewoon, omdat ze niet bij mij horen of omdat ze voor mij te hoog zijn gegrepen. Ik kan beter mijn energie steken in wie ik ben en wat ik wel kan. Ik kan beter zoeken naar een “evenwichtig leven”. Of om het met de woorden van Franciscus van Sales te zeggen: “Bloei waar je bent geplant”. Ik moet er naar streven om mezelf te zijn en om dat heel goed te zijn. Het is niet een passief afwachten, maar steeds blijven zoeken naar wie ik in aanleg ben. Zoals ik ben zo is het goed. Ik probeer zo goed mogelijk “ik” te zijn. En dat geeft een gelukkig gevoel

Natuurlijk is dat gevoel er lang niet altijd. Soms doet het leven me zeer, omdat ik niet begrepen wordt. Of omdat ziekte en dreiging van dood heel dichtbij kan komen. Er is de pijn van het niet gezien worden of van het mislukken. Of ik kom niet toe aan mijn idealen. Maar op andere ogenblikken is er ook dat voldane gevoel om wat wel goed is, om de nabijheid die ik mag ontvangen of aan anderen mag geven. Dankbaar ben ik als ik merk, dat ik begrepen wordt en dat ik echt iets voor een ander mag betekenen. Ik hoef mezelf niet voorbij te lopen. Ik hoef niet mee te gaan in de stroomversnelling van onze tijd of in het steeds meer consumeren. Geluk ligt niet voor het grijpen. Het ligt eerder in mezelf: in wie ik ben, voor mezelf en voor anderen. Soms ervaar ik, dat heel duidelijk als ik een zieke bezoek: hoe iemand – zelfs in zijn/haar ziek zijn – echt zichzelf is en daarin uitgroeit tot wie hij/zij is.

Dat vind ik ook zo mooi in de naam, die God meedeelt aan Mozes, als Hij verschijnt in de brandende braamstruik. Mooi vind ik ook de verschillende gevoelswaarden, die in die Naam liggen. Soms wordt Hij genoemd: “Ik ben die ik ben”. God als een “volmaakt geluk”. Op andere momenten wordt die naam vertaald met “Ik zal er zijn voor jou”. Er klinkt iets onvoorwaardelijks en tegelijk iets vertrouwvols uit. Deze beide vertalingen sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan. Gods diepste wezen is: er te zijn voor mij, voor jou, voor ons.

Een nieuw jaar ligt er voor ons. Wellicht is het een uitdaging voor ieder van ons om steeds meer onszelf te worden, evenwichtig en gelukkig. Een uitnodiging ook om steeds meer thuis te komen bij onszelf om voor anderen meer een thuis te kunnen worden. Een gelukkig mens worden door mee te werken aan andermans geluk; diepte zoeken voor mijn eigen leven door die diepte te delen met anderen. Ik wens het u – en ook mezelf – van harte toe in dit pas begonnen jaar op weg naar geluk.

Pastor Wim Holterman osfs