We leven in een tijd van drukte en haast. Soms kost het ons moeite om bij de tijd te blijven. Ontwikkelingen in wetenschap en techniek gaan enorm snel. De computer, die je vandaag koopt, is morgen al weer oud. We hebben volle agenda”s. Tijd is geld. Ons produceren wordt gehouden langs de meetlat van de tijd. Een goede planning is nodig om staande te kunnen blijven in alle hectische drukte. Mensen moeten op hun werk “klokken”. Vaak hoor je mensen klagen, dat ze nauwelijks nog tijd over hebben voor zichzelf. Want ook de vrije tijd wordt geregeerd door de agenda. We hebben verplichtingen naar onze familie en vrienden. Onze kinderen moeten op tijd op het sportveld of op het kinderfeestje zijn. Ouders lijken soms wel hun taxichauffeur. En als we dan nog iets van tijd overhouden dan schuiven we aan in de lange file voor IKEA of een of andere meubelboulevard. We hebben maar één devies: “de tijd gaat snel, gebruikt hem wel”. De chronometer is als een dreigende schaduw, die onafscheidelijk met ons meegaat. O wee, als we de tijd niet kunnen bijbenen! Dan vallen we uit de boot. Als we het tempo van het arbeidsproces niet kunnen bijhouden dan dreigen we afhankelijk te worden van anderen. De stopwatch bepaalt ongeveer hoe hoog de lat van de productie moet liggen. Tijd is geld: dat is de hoofdzaak in onze welvaartsmaatschappij.

Er is – naar ik meen een Afrikaans - gezegde, die luidt: “Jullie (Westerlingen) hebben de klok, wij hebben de tijd”. Dat is veelzeggend. Er is namelijk ook een andere beleving van tijd mogelijk. Iets in de geest van: je bent niet de slaaf van de klok, maar je geniet van het moment. Je laat de tijd tot je toe. Op het ogenblik dat je de klok vergeet, kun je genieten van de tijd. Je gaat dan op in het spel, in je eigen mijmering of in je verwondering om mensen of dingen. Als je de druk van de klok niet voelt dan komt de weg vrij voor “aandachtig leven”. Je kunt dit voelen, als je in alle rust langs de waterkant zit. Je kijkt naar het onophoudelijk kabbelen van de golfjes. Je gaat mee in het spel van een paar meerkoetjes. En je voelt de frisse wind langs je wangen. Zo kunnen genieten zegt, dat de tijd van jou is. De tijd is er vóór jou.

Prachtig kun je dit zien bij kinderen, die helemaal opgaan in hun spel. Ze vergeten alle drukte om hen heen. En als het dan tijd van eten of slapen is, dan is dat een heftige inbreuk op hun ervaring van welbevinden, van genieten. De tijd genieten, heeft iets van “je gedragen weten”, van geborgenheid, die “als een mantel om je heen is geslagen”. Die kostbare tijd werkt bevrijdend en kan je openmaken voor vragen, die er echt toe doen. Het is een geschonken tijd, die ons doet voelen, dat leven ons geschonken is; dat mensen ons gegeven zijn. Goddank!

Niemand van ons kan zonder zijn of haar “agenda”(= dingen die gedaan moeten worden). We hebben onze verplichtingen naar ons werk, naar mensen, naar onze wereld en ook naar onze (geloofs)gemeenschap. De ons toegemeten (leef-)tijd moeten we goed gebruiken. Maar belangrijk is ook, dat we de tijd in onszelf binnenlaten. We kunnen dan het leven tot ons toelaten en de tijd even stil laten staan. Ik hoor, dat aanstaande bruidsparen wel eens zeggen: “We willen echt genieten van ons trouwfeest”. Daarin klinkt dan iets door van “geluk, feest, dankbaarheid, verbondenheid, vriendschap” helemaal in je opnemen als iets heel kostbaars voor de toekomst.

Over die tijd gaat het ook in de wijsheid van Prediker wanneer hij schrijft: “Alles heeft zijn uur, alle dingen onder de hemel hebben hun tijd. Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om wat geplant is te oogsten. Een tijd om te doden en een tijd om te genezen, een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen. Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen” (Prediker 3,1-4)

Pastor Wim Holterman osfs