Nog even.... en dan ben ik al weer een halfjaar hier in de Parochie De Levensbron. Langzaam maar zeker leer ik de weg kennen, écht verdwalen doe ik niet meer, en zie ik (gelukkig) steeds meer bekende gezichten. De kerken worden al meer vertrouwd en ook eigen gewoonten en 'zo zijn onze manieren' beginnen te wennen. Zowel mijn huis als mijn werkkamer zijn, zo goed als, op orde en kan ik aan de slag.

De grootste valkuil in het begin is natuurlijk dat je alles vergelijkt met 'je oude parochie', maar gelukkig ontdek ik dat nieuwe plekken nieuwe kansen bieden. Ik ben iedere keer getroffen door de openheid en de hartelijkheid waarmee ik bij alle mensen, groepen, families en kerken ontvangen word. Ik voel me overal welkom en met open armen ontvangen. En dat is heerlijk.

Wij zitten allemaal in een 'overgangssituatie'. Ik niet alleen letterlijk, maar de hele geloofsgemeenschap van De Levensbron is zoekend en tastend: hoe gaan wij in de toekomst vorm geven aan ons geloven. Op verschillende manieren wordt al naar samenwerking gezocht. De pastoraatgroepen van Doornenburg en Gendt gaan samen vergaderen en afspraken maken. De viering op Witte Donderdag voor jonge kinderen in Bemmel stond open voor de hele Levensbron en er waren ook kinderen uit andere plaatsen dan Bemmel. Afgelopen week hadden wij als pastores een bijeenkomst met alle groepen die de doopvoorbereiding verzorgen. In de nabije toekomst willen wij gaan kijken hoe wij de doopvoorbereiding en het dopen in alle kerken wat meer kunnen stroomlijnen. En ook daar klonk het geluid 'zo allemaal samen - dat kunnen we wel vaker doen'. Je merkt dat je aan elkaar leert en zo samen geloof vorm geeft. Schoorvoetend kijken wij wat al samen kan. En op sommige gebieden moet er ook al samengewerkt worden omdat het aan menskracht ontbreekt.

En natuurlijk klinken er ook andere geluiden - waarom kan het niet blijven zoals het is? En is er pijn en verdriet, ook teleurstelling. Waarom is het zo moeilijk vrijwilligers te vinden voor bepaalde taken, waarom zijn er niet meer mensen op zondag in de kerk? U kent ongetwijfeld al deze vragen.

Dit weekend (5-6 april) lezen wij in de kerk het verhaal van de Emmaüsgangers. De vrienden en vriendinnen van Jezus waren hevig teleurgesteld. Het ging helemaal niet zo als zij het zich hadden voorgesteld. Jezus, zou een nieuwe koning kunnen worden. Maar nee, hij wordt gevangen genomen, gemarteld en zelfs ter dood gebracht. Weg illusies, weg mooie dromen. 'Hier (in Jeruzalem) hebben wij niets meer te zoeken', lijken die twee Emmaüsgangers te denken en zij trekken weg. Dankzij de ontmoeting met de vreemdeling, zij weten niet dat het Jezus is, die zij aan tafel herkennen als de Levende Heer, kunnen zij omkeren en enthousiast op weg gaan naar Jeruzalem om de Blijde Boodschap te verkondigen.

Teleurstelling en verdriet is ook iets van onze tijd, maar wellicht kunnen wij allemaal samen met de inspanningen van vele vrijwilligers en kerkgangers iets van dat enthousiasme blijven uitstralen in onze Geloofsgemeenschap De Levensbron.

Daar geloof ik heilig in...
Pastor Ineke van Cuijk