Er gebeurt wat in een jaar! Zeven parochies fuseren tot één nieuwe. Een nieuwe bisschop komt met andere ideeën en een eigen manier van werken. Financiële zorgen zijn er. Niet alleen ons bisdom heeft het moeilijk. De hele wereld lijkt in de ban van een financiële crisis. Het vergroot de onrust die velen al voelden de afgelopen tijd. Er is veel geschreven en gesproken over het verlies en gebrek aan identiteit. We weten niet meer wie we zijn en waar we bij horen, zo lijkt het.

Ook in de kerk en in de parochie klinken deze geluiden. In tijden van verandering en onzekerheid zoeken we houvast, grijpen we soms terug op oude vertrouwde patronen. Het is heel begrijpelijk en het hoort er ook allemaal bij. Verandering maakt onzeker. Wanneer je denkt “nu zijn we er” blijkt dat er nog een hele weg voor je ligt die achter de horizon lag. Is het vreemd dat er dan even naar adem gezocht wordt, dat er nieuwe moed en nieuw elan verzameld moet worden? Ik denk het niet. Ook dit zijn normale processen die bij het leven van mensen en van organisaties horen. De herfst en winter zijn goede tijden om de batterij op te laden. Het is wel zaak om vooruit te blijven denken en te kijken. Stilstaan en omdraaien is geen reële optie. Met elke stap die we weer verder gaan groeit dan ook weer het identiteitsgevoel: “dit zijn we en daar willen we naar toe”.

Belangrijk is om er met elkaar over in gesprek te komen en te blijven. Juist het uitwisselen van gevoelens en ideeën verrijkt en versterkt de ontwikkeling van onze gemeenschap op een goede manier. Het maakt nieuwe krachten vrij. Het laat De Levensbron stromen.

Het zijn onrustige tijden. In de wereld groeit de onzekerheid over de basis van ons economisch systeem. Welke gevolgen zal het hebben, voor u en mij, voor onze samenleving? We weten het niet, we moeten het afwachten. Maar we wachten niet lijdzaam af. Juist nu kunnen we de kracht van geloof en traditie ervaren. We staan er niet alleen voor.

Ondertussen wordt er door vele mensen hard gewerkt aan het voortzetten van de kerk en de gemeenschap die zij vormt. Nu ik ruim een jaar in de parochiegemeenschap heb mogen werken ervaar ik een sterk gevoel van trots. Het is een prestatie van formaat die wordt geleverd, week na week, door de vrijwilligers en de professionals. Ik heb een mooi jaar achter de rug, bekroond met de verhuizing naar een ruim huis binnen de parochie.

Als men mij vraagt waar ik werkzaam ben dan vertel ik overtuigd en trots over de geloofsgemeenschappen die De Levensbron vormen. Zeven gemeenschappen met karakter die zich geschonken hebben aan elkaar en naar de toekomst toe een goede gemeenschap willen gaan vormen waar plek is voor een veelheid aan vormen van geloof. Juist in onzekere tijden is dat een rijkdom. Natuurlijk zijn we er nog lang niet en kan er nog veel beter, maar samen zijn we op weg in een hoopvolle richting. Ik wens ons allen dan ook een goede tocht vooruit.

Groeten en alle goeds,
Pastor Auke Poppen