De maand januari heeft op vele gebieden laten zien dat het weer echt winter kan zijn in Nederland. Het was koud, er was sneeuw en er was ijs. Hoe vaak heb ik niet door de polder gelopen en gefietst en op andere plekken in Nederland gereden dat ik dacht….wat is het mooi…!! En ook de vele schitterende foto”s in de kranten en op tv. lieten de winter van zijn mooiste kant zien.

Maar ondertussen begint er toch ook al weer wat te groeien en te bloeien. In mijn tuin staan de sneeuwklokjes al enige weken in volle bloei en ook de narcisjes beginnen voorzichtig uit te lopen en ik hoor het menigeen verzuchten: gelukkig worden de dagen weer wat langer!! Wij kijken uit naar meer licht en meer leven. Wij hopen op een mooie lente.

In de toespraak die Barack Obama hield bij zijn inauguratie was één woord toonaangevend: hoop. Al gaan in Amerika, maar eveneens op veel andere plaatsen en landen in onze wereld, veel dingen niet goed, wij hebben de opdracht te blijven werken aan een nieuwe toekomst. Zowel in de natuur als in de politiek willen wij uitkijken naar de toekomst, naar licht. Hoop doet leven.

In ons geloofsleven zijn dat ook twee ijzersterke punten: in alle verdrukking, in alle pijn en verdriet is er hoop op toekomst. Wij mogen geloven “in een nieuwe lente”.

Na de drukke tijd van Kerst en Oud en Nieuw begint in onze parochie De Levensbron het gewone leven weer zijn beslag te krijgen. Op allerlei plekken zijn de voorbereidingen voor 1e Communie en H. Vormsel in volle gang. Eerdaags beginnen wij met de voorbereiding van zeven meisjes en jongens die nog gedoopt gaan worden voordat zij later in het seizoen de 1e Communie gaan doen. Veel ouders en vrijwilligers vinden het belangrijk hun kinderen én andere kinderen mee te nemen in onze traditie en daar willen zij tijd en energie in steken.

Iedere keer valt het me weer op met hoeveel toewijding ouders en werkgroepleden deze activiteiten ter hand te nemen. In veel gesprekken hoor ik, zie ik, voel ik, hoe ouders zoeken naar vormen om hun kinderen mee te nemen in de traditie van geloven. Die keuze wordt, denk ik, veel bewuster gemaakt en ouders willen dan ook die verantwoording nemen om hun kinderen mee te nemen in onze geloofstraditie. En natuurlijk laat de “kerk” zich ook wel eens van niet zo”n mooie kant zien, daar hebben wij bij tijd en wijle allemaal wel eens last van, maar wij weten ook allemaal dat het daar niet altijd om gaat.

Bij al die ontmoetingen rond dopen, 1e Communie en Vormsel gaat het vooral om de verhalen van en rond Jezus van Nazareth en hoe wij Zijn leven, Zijn manier van in het leven staan, door kunnen geven aan onze kinderen. En ik ben er heilig van overtuigd dat die inspiratie dwars door alles heen kan gaan. Als je er zelf in gelooft…..zei een ouder, dan komt het ook wel goed bij de kinderen.

Als parochie De Levensbron is het onze taak om in al die contacten met jonge ouders, rond deze sacramenten die geloofstraditie door te geven. Dat gebeurt in huiskamers, op scholen, op pastorieën en overal waar grote en kleine mensen met elkaar geloofsverhalen uitwisselen. En daarnaast mogen wij dit alles voor God brengen in onze kerken. En ik denk dan aan de feestelijke doopvieringen, de presentatievieringen van 1e communicanten en vormelingen. Ook dat is een nieuwe lente.

Pastor Ineke van Cuijk