En wat is het voor een jaar geweest! Bracht het wat we hoopten ? Of is het een jaar geworden waarin het leven juist een negatieve omwenteling kreeg.

Alleen zelf kun je daar een antwoord op geven. Wat er ook gezegd wordt, wat men ook vind, wat je zelf voelt is de maatstaf. Dat is het dan ook wat de doorslag geeft. Maar in een jaar is het vaak meer dan alleen je eigen persoonlijke zorgen of vreugde die dat voelen als balans aangeeft. Ook wat er om je heen gebeurt, dichtbij of veraf, het komt bij je binnen, het raakt je positief of negatief, het doet wat met je.

2002: als je naar het getal kijkt is het zo””n mooi gelijkmatig getal. Maar hebt u ook het gevoel, zoals zoveel, dat dit jaar helemaal niet zo”n gelijkmatig jaar is en dat er juist zoveel gebeurd is. Je soms niet meer weet wat nu te moeten denken of te vinden. Voor je wist wat er zich afspeelde en je een beeld had van, was er weer wat anders wat je aandacht vroeg. Misschien wel zoveel vaak dat je het voor gezien hield. Mensen, levens, ze zijn in beweging en dat is goed ook geloof ik, je persoonlijke leven en de levens om je heen. Maar hoeveel beweging kunnen we aan ? En wat als we ons niet kunnen vinden in de bewegingen die gemaakt worden ? Als we denken verpletterd te raken is of kan iedere beweging er een te veel zijn. Worden we kwaad, misschien angstig en bewegingsloos. Maar ik hoop dat het kijken en het zien van al die mensen bewegingen, die goede die gemaakt werden en worden niet verborgen zijn gebleven voor ons, of verdwenen zijn, want dat zijn vaak die kleine bewegingen. Nu ik dit schrijf krijgt juist vandaag president Carter van Amerika de prijs voor de vrede, voor zoveel jaren inzet bij onderhandelingen en mensen met elkaar in gesprek brengen. Goed dat we dat weer hoorden en in beeld kregen. Met zulke levensbewegingen kunnen we blij zijn, levensbewegingen van mensen die brachten wat gehoopt werd. In persoonlijke leven, in levens van groepen en in onze levens. Die kunnen de balans dan juist in evenwicht brengen.

Dat vreugde en verdriet – licht en duisternis, in evenwicht mag zijn. En dat we altijd weer als dit niet zo mocht zijn uit daarna mogen uitkijken. Juist in deze tijd van het jaar, als donker de boventoon voert, de dagen kort zijn, wordt ons dat zicht op evenwicht, dat andere leven, gegeven. Nieuw leven, nieuw licht, levenslicht, wat we zien om weer opnieuw te kunnen starten. Maar ook om te zien dat we op de goede weg zitten. De bewegingen kloppen, levensbewegingen, die uitzicht geven, gesymboliseerd in de geboorte van het kind, dat kind, levenslicht. Geboren, een nieuw levensjaar waar alles open is, waar we ook zijn met onze levensbewegingen. We mogen groeien, we kunnen doorgroeien. Dat dit licht van levensgroei er voor ons allen mag en kan zijn. Dat hoop ik, dat geloof ik. Een zalig kerstfeest en voor 2003 alles wat goed is gewenst, voor u allen.

Ik doe dit ook namens de pastoraatsgroep.
Corrie Driessen.