Twee vrienden van Jezus waren op weg van Jeruzalem naar Emmaüs.
Hun toekomst was de bodem ingeslagen. Jezus' dood had hen ontmoedigd. Somber, moedeloos en zonder zin liepen zij verder, onder het leven gebukt.
Toen kwam er plotseling een vreemdeling bij hen lopen.
Die zei: wat treuren jullie toch? Is er dan geen hoop meer?
Een van de vrienden antwoordde toen:
Weet je dan niet dat de dood het einde van alles is?
De man op wie wij hadden gebouwd is gestorven.
Kortzichtige mensen, zei de vreemdeling,
straalt er dan geen enkel lichtje in deze nacht?
Zie je niet dat dit einde een nieuw begin is?
En hij begon uitvoerig te vertellen.
In het dorp aangekomen, ging de vreemdeling met hen
een huis binnen, want het was bijna donker.
Daar brak hij het brood met hen.
En bij het breken van het brood herkenden zij hem,
hun gestorven vriend, Jezus van Nazareth
een weg naar het leven.

Lucas beschrijft hier een prachtig beeld van de Verrezen Heer.
Voorbij alle ellende, voorbij het onrecht,
voorbij de angsten van lijden en dood is het nieuwe leven.