In de periode die voor ons ligt kijken we uit naar Pasen, het "grootste" feest van onze geloofsgemeenschap. Waarin we vieren dat de dood niet het laatste woord heeft. Een feest met een zo grote betekenis; daar mag je voorbereidingstijd voor nemen. Dat doen we eik jaar in de veertigdagentijd, we nemen veertig dagen de tijd om ons te bezinnen op hoe we omgaan met elkaar en onze wereld.

We kijken speciaal naar de voorbeeld mens Jezus. Die ons leert kijken met nieuwe ogen, en die levend water voor ons wil zijn.

Zo komen we aan bij palmzondag en de goede week waar Jezus een koning wil zijn voor u en voor mij, voor zo maar iedereen. Die met en voor iedereen brood op zijn en haar levensweg wil zijn. Iemand die zo duidelijk durft te kiezen voor de zwakke in de samenleving is en was lastig, die mens Jezus kon zijn mond niet houden als er onrecht gebeurde. Dat kostte hem de kop. Maar de dood had en heeft niet het laatste woord. Nu 2002 jaar later vertellen we elkaar nog steeds het levensverhaal van Jezus. Het geeft aan dat het een bijzonder levensverhaal is. Ook nu durven mensen hun levensverhaal te leggen naast dat van Jezus. Om te ontdekken dat een dode niet dood is zolang we ons hem of haar herinneren. Zoals in het onderstaande lied de ervaring van de vrouwen is samengevat.

Tekst Marijke de Bruijne Uit: Als de graankorrel sterft

Goede voorbereiding en een Gezegend Pasen, namens de pastoraatsgroep
Annemarie