Het nieuwe jaar begon met een schok. In Volendam kwamen tien jonge mensen om bij een brand in "De Hemel". Wat een naam voor een gebouw waar zoiets plaats vond. We stellen ons wel iets anders van een hemel voor. Een heel land sprakeloos en stil.

Wat de t.v.beelden lieten zien (naast het gebouw waar alles plaatsvond) waren jonge mensen die de stilte opzochten en in de kerk een kaarsje opstaken. Gevraagd naar de reden waarom ze het deden, hadden ze vaak maar een stamelend antwoord. Konden ze zo hun machteloosheid kwijt? Kon hun radeloosheid daar en zo een plaats vinden? Naast het samenkomen in het jongerencentrum en op school, waar mogelijkheden waren om te praten. Zelfs het stadion van Volendam werd even een heilige plaats, waar ook God een duidelijke plaats kreeg in de woorden van jongeren en de plaatselijke pastor. Heel indrukwekkend.

Zijn we zo niet allemaal op zoek naar plekken, waar we stil kunnen worden om even onze gedachten op een rijtje te zetten, om even een lichtje te zien of te maken als we het donker inzien? Hebben Mariakapelletjes ook niet vaak die functie. Je ziet het als je de woorden leest die in het intentieboek geschreven staan.

In sommige kerken hebben ze zo’n intentieboek in de kerk liggen. Vóór de vieringen is er gelegenheid om je bijzondere intentie daarin te schrijven. Bij de voorbeden wordt het dan naar heel uitdrukkelijk naar voren gebracht en worden de intenties voorgelezen. Iemand opperde laatst dat idee ook voor onze parochie.

Heilige plekken, we hebben ze nodig om even stil te worden en om samen te vieren: lief en leed. Bij geboorte en huwelijk, bij overlijden en bij andere verdrietige gebeurtenissen. Het zijn plekken waar je God tegenkomt. Hij heeft geen mobiel waar je Hem mee kunt bereiken. Hij heeft wel een plaats waar je Hem kunt ontmoeten. Moeten we daarom niet zuinig zijn op zulke plekken en ze in ere houden?

Pastor M. Lammers