Afgelopen zomer ben ik naar de Passiespelen in Tegelen geweest. Voor je gevoel een rare tijd om het lijdensverhaal van Jezus te spelen. Maar het is in de openlucht, dus wel praktisch. En die vreemde tijd in het jaar geeft misschien ook wel wat extra”s. Je ontdekt en ervaart dat het gegeven van het lijdensverhaal, de kern ervan, niet alleen speelt in de Goede Week. Het kan in iedere periode van het jaar een plaats hebben en een plaats krijgen in ons leven. Het kan je raken, ontroeren, kwaad maken, verwonderen. Dat was tenminste mijn ervaring op die zonnige zondagmiddag. Het verhaal is zo bekend, je hebt het zo vaak gehoord, maar als het zich voor je ogen afspeelt, dan ga je het pas echt zien. Je ziet beter wat er gebeurt met Jezus. En met de mensen om Hem heen ook.

Je ziet Zijn ideaal, waar anderen zich bedreigd door voelen. En waarom? Je ziet ook die twaalf om Jezus heen, die zo ieder zijn of hun eigen ideeën en verwachtingen hebben over Jezus en de toekomst. En die daar dan ook soms op een eigen manier mee om zouden willen gaan.

Je ziet de andere partijen die zich bedreigd voelen, wat daar dan ook de oorzaak van is, en die daar dan handig gebruik van maken. Met als gevolg dat mensen die toch dezelfde idealen hebben, uit elkaar worden gedreven. En gebruikt worden om te vernietigen en te doden. Andere mensen gebruiken voor jouw aanzien, voor jouw groepsbelang, brengt eenzaamheid, pijn, een martelgang. Zo”n mens wordt veroordeeld op oneerlijke gronden, hij staat alleen, moet zijn weg tot het einde toe alleen gaan. En als die mens zich realiseert gebruikt te zijn? Ook dan is er eenzaamheid, pijn, een martelgang tot het einde toe.

Is het lijdensverhaal alleen het verhaal van Jezus en de mensen om Hem heen, een verhaal van toen?. Het verhaal van goed en kwaad? Laten we eens met andere oren luisteren, en met nieuwe ogen kijken naar dat oude verhaal.

Dan gaat er een andere wereld open. Wat nog steeds op mijn netvlies komt, als ik er aan terug denk en het weer voor ogen zie, dan zijn dat twee beelden: De weg naar Golgotha die Jezus alleen moet gaan en het beeld van die twee moeders - die van Jezus en die van Judas - die beiden lijden:het waren immers hun zonen. Maar dit verhaal is niet af, voorbij, Bij al het lijden en al die pijn, is er zeer zeker toekomst door de opstanding van Jezus, Pasen is een nieuw begin, een belofte, aan ons. Niet vanzelfsprekend, niet zomaar, maar misschien wel juist omdat we ook de weg van vóór Pasen durven en kunnen gaan.

Zalig Pasen

Corrie Driessen