Daartussen liggen precies 50 dagen. Dan pas sluiten we het paasfeest af. Het paasfeest als het grootste christelijke feest, moet je goed voorbereiden. Dat doen we in de 40-dagentijd of de vastentijd. Maar daarna mag het nog rustig een tijdje voortsudderen: erbij stilstaan wat dat feest eigenlijk voor ons betekent. We krijgen in de weekends een heel stel paasverhalen te horen, die ons daartoe de gelegenheid geven. Al die tijd brandt ook de paaskaars die we in de paasnacht hebben aangestoken in het donker. Eerst hebben we een groot vuur aangestoken, voorzover dat in de kerk kan. Het blijft niet donker in ons leven, ook al lijkt dat soms zo.

We staan er niet alleen voor: er is telkens wel weer een lichtje. En om eraan te denken dat wij zelf dat lichtje zouden kunnen zijn, zoals Jezus dat was voor andere mensen, daarom hebben we de paaskaars met dat vuur aangestoken.

En eigenlijk ligt het paasvuur dat het Jongerenkoor elk jaar op eerste paasdag organiseert, in het verlengde: elk jaar komen er zaken op te liggen of spandoeken met donkere zaken in ons leven, die weg moeten, die verbrand moeten worden. En het leuke is dat iedereen ook blijft wachten totdat die verbrand zijn.

Een goede paastijd toegewenst,

pastor Emiel Lammers