De tijd die donker is, korte dagen, lange avonden en nachten. Kaarsen en lichtjes kunnen weer vroeg aan, licht maken binnenshuis. De gordijnen dicht om het donker buiten te sluiten. Sfeermakers, die het licht wat we soms zo node missen compenseren, het gevoel van warmte en geborgenheid voor jezelf en je huisgenoten, om zo weer samen uit te kijken naar de tijd dat de dag lang en de nacht kort is. Niet voor niets zijn daarom in deze tijd de volksfeesten ontstaan die met licht , warmte, gezelligheid en saamhorigheid te maken hebben, zoals bij ons Sinterklaas.

Een avond om iedereen bij te betrekken. Een kinderfeest dat z”n uitstraling heeft naar iedereen, wat we kunnen vieren op de manier die voor iedereen past, een met zorg gekozen cadeau, een gedicht, lief of misschien wel plagend. Misschien ook wel verwarrend omdat je er dit jaar niet uitkomt, of omdat de wensen die uitgesproken worden bruintje niet kan trekken.

Maar ook omdat je niet mee wilt doen aan groots en veel. Maar bij dat alles is het samen zijn het laten zien en merken dat je bij elkaar hoort de reden dat je met al de voorbereidingen die nodig zijn aan de slag gaat om samen Sinterklaas te vieren. Een middag of een avond die bij je familie past en laat zien wat van en je voor elkaar bent. En in diezelfde periode van donker, hebben we in de kerk advent, in de donkere tijd op zoek naar licht. Op zoek naar de banden die ons als geloofsfamilie binden waar we warmte en geborgenheid kunnen vinden om licht te zien. In termen van de natuur, de winter weer te zien overgaan in het voorjaar.

Via verhalen in de bijbel die we horen, de liederen die we zingen, de lichtjes in de adventskrans op weg naar het nieuwe licht. Kerstmis. Bij elkaar komend om te horen wat die verhalen ons willen zeggen om ook weer een lichtje meer aan te kunnen steken, om de warmte en de gezamenlijkheid die we als geloofsfamilie hebben te zien maar ook te mogen ervaren.

Ervaren dat geloven in God een deel van jezelf is, jouw, uw persoonlijke invulling heeft. Maar ook kan en mag hebben. Maar samen vormen we die geloofsfamilie, met ieders eigenheid. Zoals ook in de bijbel staat. Een lichaam met al die ledematen die niet zonder elkaar kunnen, elkaar nodig hebben.

Samen komen, die geloofsfamilie te laten zien. Aan het einde van de adventsperiode doen we dat met velen, en voelen dan ook meestal wel die warmte en saamhorigheid die we zoeken en nodig hebben, we zijn een familie in geloof en traditie die band ervaren die je bind.

Samen komend om die geloofsfamilie te laten zien kunnen we in de periode”s dat we er niet altijd in zo grote getale komen misschien ook uitdrukken door niet zover uit elkaar te gaan zitten, wat aan te schuiven, bij elkaar, zodat we elkaar de hand kunnen geven. Samen bidden en zingen, dat het hoorbaar is voor elkaar. Als we elkaar aan kunnen raken als we dat willen, en horen, kan er de verbondenheid en de warmte die samen vieren kan zijn, belangrijk maken.

Samen komen op al die verschillende momenten als geloofsfamilie, is er ook zijn voor elkaar. Wees dan niet te bescheiden, want u hoort er allemaal bij. Laat dat zien en voelen aan elkaar, als geloofsfamilie die samen komt vieren, elkaars gezelschap zoeken, ook in de kerk.

Corrie Driessen.